Saturday 28 April 2018
 |
| ლენინი |
1917 წლის ოქტომბრის რევოლუცია
ბოლშევიკთა ამბოხი დაიწყო 1917 წლის 24-25 ოქტომბერს ღამით 2 სთ-სა და 10 წუთზე (ახალი სტილით 7 ნოემბერს), ამიტომაც ეწოდა შემდეგში ამ მოვლენებს ოქტომბრის რევოლუცია. კრეისერ “ავრორას” მიერ ზალპის მიცემისა და წინასწარი საარტილერიო დაბომბვის შემდეგ დაიწყო შეტევა ზამთრის სასახლეზე. ბოლშევიკთა შეიარაღებულმა რაზმებმა პეტროგრადი ყოველგვარი წინააღმდეგობის გარეშე დაიკავეს. წითელგვარდიელებს მხოლოდ იუნკერთა რამდენიმე ბატალიონმა გაუწია წინააღმდეგობა. ზამთრის სასახლეში ბოლშევიკებს 30 იუნკერი დახვდა. დაპატიმრებულთა შორის არ იყო კერენსკი, რომელიც ქალაქგარეთ იმყოფებოდა და ქალაქზე ლაშქრობისათვის ემზადებოდა, მაგრამ მუშებმა და ჯარისკაცებმა კერენსკის 700 კაციანი რაზმი ქალაქში არ შეუშვეს. კერენსკი გაიქცა. სახელმწიფო გადატრიალება დასრულდა. ბოლშევიკებმა ყოველგვარი მსხვერპლის გარეშე აიღეს ძალაუფლება.
შეიქმნა ახალი მთავრობა, რომელსაც ეწოდებოდა _ სახალხო კომისართა საბჭო. ახალ მთავრობას, ანუ სახალხო კომისართა საბჭოს სათავეში ჩაუდგა ვლადიმერ ილიას ძე ლენინი.
1917 წლის ნოემბერში ჩატარდა დამფუძნებელი კრების არჩევნები, რომელიც ჯერ კიდევ ოქტომბრის მოვლენებამდე იყო დანიშნული. ამ საკანონმდებლო ორგანოს, ანუ დამფუძნებელ კრებას უნდა მოემზადებინა ქვეყნის კონსტიტუცია. ამგრამ არჩევნები ბოლშევიკებისათვის არასასურველი შედეგებით დასრულდა (ისინი მეორე ადგილზე გავიდნენ მიღებული ადგილების რაოდენობით).
1918 წლის 6 იანვარს ბოლშევიკებმა სამხედრო ძალის გამოყენებით დაშალეს დამფუძნებელი კრება. პეტროგრადის საბჭოს თავმჯდომარემ, ლევ ტროცკიმ კი ოფიციალურად გამოაცხადა, რომ ყველგან რუსეთში ხელისუფლების მთავარი ორგანო ხდებოდა საბჭოები. სწორედ აქედან მომდინარეობს ტერმინები “საბჭოთა ხელისუფლება”, “საბჭოთა კავშირი” და ა. შ. მალე ბოლშევიკების პარტიამ სახელი შეიცვალა და მას რუსეთის კომუნისტური პარტია ეწოდა.
ბოლშევიკებს რუსეთში ხელისუფლების ხელში აღების შემდეგ იმედი ჰქონდათ, რომ რევოლუციური პროცესები დაიწყებოდა მთელ ევროპაში, მაგრამ ასე არ მოხდა. მშვიდობა, რომელსაც ისინი მოსახლეობას ჰპირდებოდნენ აუცილებელი იყო არმიისა და გლეხობის დასაშოშმინებლად. ბოლშევიკებს ხელი უნდა მოეწერათ სამშვიდობო ხელსკრულებისათვის, მგრამ ისე, რომ თითქოს ემხილათ “ბურჟუაზიული მთავრობები”, მაგრამ იმავდროულად არ უნდა ეჩვენებინათ რომ ისინი მხარს უჭერდნენ ცენტრალური სახელმწიფოების (სამთა კავშირის).
